Boston

Foto van Boston gezien vanaf het vliegveld (foto is van het internet).

Open dag

De open dag van taleninstituut Interlanguage vond plaats op een zaterdagmiddag in Rotterdam. Jeroen en ik waren erg nieuwsgierig en benieuwd wat ons daar te wachten stond. Het instituut is gehuisvest in een prachtig pand en deelt deze samen met een modellenbureau. Na inschrijving in een halletje werden we in een mooie kamer opgewacht met koffie, thee en een koekje. Het stond erg vol in dat vertrek en mijn ogen probeerden snel de aanwezigen te scannen en kijken wat voor “volk” zich nu toch gaat opgeven voor een talenreis. Het merendeel zag er heerlijk Gooisch uit en de vaders met rood roze broeken met polo en trui om de schouder geslagen, waren rijkelijk vertegenwoordigd. Ik denk dat er een stuk of dertig mensen in het pand waren. Ik kwam er toen ook achter dat niet iedereen voor informatie van een talenreis kwam, maar bijvoorbeeld ook voor een high school jaar in het buitenland.

Na een korte tijd werden wij met z’n allen vriendelijk verzocht om naar een andere ruimte te verplaatsen waar dan het algemene Interlanguage-praatje werd gehouden met hulp van een power point presentatie (ik vind dat altijd zo armoedig, vooral als ze bijvoorbeeld “effectjes” in zo’n presentatie hebben verwerkt). Even later zou een vriendelijk en sportief studentje ons iets gaan vertellen over zijn verblijf in Engeland. Deze knappe jongen gaf les op een sportuniversiteit in het zuiden van Engeland en was nogal vol van zichzelf en vertelde vrolijk over de beroemde sporters die daar soms nog even een kijkje kwamen nemen. De verveelde studentikoze meisjes-die-er-een-jaartje-tussenuit-piepen, zaten te schuimen op hun stoelen. Hun moeders zaten zo rechtop aanwezig te zijn dat ze bijna voorover van hun klapstoeltje vielen. Deze opgeprikte dames konden ook bijna niet wachten om hun buurvrouw tijdens tennisles te vertellen dat HUN dochter naar New York gingen voor een jaartje Fashion and Design. Er liep een sliertje speeksel langs hun kin. De rood roze broekenvaders zaten zuchtend en berekenend op hun mobieltje te turen.

Na deze presentatie werden we opgedeeld in drie groepen: High School Year, Talenreis en Werken en Leren in het buitenland. De grootste groep (dus alle rood roze broekenvaders  en opgedirkte tennismoeders) ging naar High School Year. Het waren dus allemaal die ouders van verveelde meisjes waarvan ik het vermoeden heb dat ze het verschil niet eens weten tussen Lutjebroek en New York. Laat staan tussen fashion en design. Ons clubje werd klein, zo’n 8 mensen die samen met hun partner waren gekomen voor informatie over een talenreis in het buitenland. Er zat een Turks stel waarvan de vrouw naar Canada ging, een alleenstaande vrouw die San Francisco onveilig wilde maken en een leuk jong lesbisch stelletje dat naar Australië wilde. Het geluk was van hun gezichten af te lezen. Het leukste vond ik, dat ik niet eens de oudste was die een talenreis wilde maken. Ik was gelukkig niet de enige met een dergelijk raar idee en dat stemde mij blij. De twee contactpersonen die bij deze groep zaten waren zeer vriendelijk en geduldig konden wij onze vragen stellen. Ik had een goed gevoel over deze middag en de maandag na deze open dag heb ik me officieel ingeschreven.