Verblijf

De factuur van het taleninstituut kwam direct na inschrijving binnen en sindsdien had ik niets meer vernomen van mijn contactpersoon daar. Vreemd, want sinds mijn eerste interessemailtje deden ze erg hun best om mensen binnen te halen met veel e-mail- en telefooncontact. Het eerste gedeelte van het bedrag had ik inmiddels betaald en na enkele (stille) weken bedacht ik mij om contactpersoon Josephine eens op te bellen. Ik heb namelijk bevestiging nodig. Ik had haar tijdens de open dag gesproken en ze kwam mij zeer netjes en spontaan over. Tot mijn grote schrik was zij helaas niet meer werkzaam in het bedrijf. De beelden van een vluchtende, ongewenst zwangere Josephine bij de douane op Schiphol met een koffer vol met gestolen geld speelden zich af in mijn hoofd. Iemand anders, waarvan ik de naam niet meer weet, heeft mijn zaken nu waargenomen. Ik vertrouw er maar op dat ze weten wat ze doen. Ik hoor pas twee weken voor vertrek waar en bij wie ik ga wonen. Deze procedure blijkt normaal te zijn, het kan namelijk voorkomen dat er net een student tussendoor piept, die bij het voor mij uitgekozen gezin, net iets langer verblijft dan ik. Hij of zij krijgt dan voorrang.

Nu is het dus afwachten bij wat voor mensen ik in Boston terecht kom. Je komt in een straal van 20 km van de talenschool te zitten, het moet ook goed bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Inmiddels had ik via mail mijn voorkeuren uitgesproken en daar waren zij bij Interlanguage erg blij mee. Gaarne geen fanatieke conservatieven, geen gezinnen met kinderen onder de 16 jaar (dus zeker geen schreeuwende baby’s) en om bij de Amish te gaan wonen, lijkt me wel heel erg sober. Ik moet het maar afwachten. Ik heb nog steeds een ideaalbeeld in mijn hoofd; misschien kom ik wel bij een multimiljonair met een kast van een huis. Ga ik de hele dag zingen en word ik op het laatst door hem en zijn secretaresse geadopteerd. Of heeft Martha Stewart een student uit Holland nodig voor haar volgende prachtige herfstsfeerreportage in het oktobernummer van haar maandblad. Of kom ik in een Wisteria Lane terecht, en mag ik kiezen of ik bij Bree, Gabriëlla, Lenette of Susan mag wonen (voor de fans: Desperate Housewives). Dit laatste beeld wordt steeds enorm onderuitgehaald door Jeroen. Ik kies voor Bree.

Alle gekheid op een stokje. Ik ben gewoon erg benieuwd of er een klik zal zijn tussen mij en de mensen waar ik bij kom wonen. Dat ze me het echte Amerikaanse leven laten zien. Het is mogelijk dat ook andere studenten op datzelfde adres komen wonen. Ik hoop wel dat ik een kamer voor mezelf heb en een eigen wc/douche zal ook niet verkeerd zijn. Het lijkt mij vreselijk om steeds een schaamhaar te vinden van mijn Chinese medestudente in het doucheputje.