De reis naar New York

De afgelopen 10 dagen is onze vriend Paul in Amerika geweest. Paul verbleef in een groot hotel, zo’n 20 minuten ten noorden van Boston. Gelukkig had hij een huurauto tot zijn beschikking en hebben we samen wat dingen met de auto ondernomen. Het stond ook al een tijdje vast dat wij samen een lang weekend naar New York zouden gaan. New York ligt zo’n 352 kilometer van Boston. Gezien je hier maar met 20 km per uur over de weg mag, duurde de reis met de bus ongeveer 4 tot 5 uur. In eerste instantie wilde ik met de trein gaan, maar er volgde een enorme stilte plus een omgekeerde zucht toen ik dit kenbaar maakte in mijn klas. Ben ik daar even gek! Met de trein? Hoe kon ik het bedenken volgens mijn klasgenoten. Het schijnt zo te zijn dat iedere Amerikaan helemaal bus fanaat is en de trein links laat liggen. Ik kwam terecht op www.megabus.com en verdraaid, voor een retourtje betaald men 30 dollar per persoon! Daar wordt de Nederlander in mij blij van, maar ik ben dan bang dat er dan addertjes onder het gras schuilen. Blijf alert, Nederlander!

Paul en ik stapten om 7 uur ’s ochtends vanaf het zuidelijke station in een dubbeldekker bus naar New York. Tot nu toe verliep dat goed en de zitplaatsen waren eigenlijk ook prima. Achter ons zaten drie Amerikaanse high school meisjes met korte broekjes en sweaters met de naam van hun universiteit op de rug. Ik ving op dat ze samen in een hockeyteam speelden. Het was grappig dat deze meisjes op een universiteit zaten, de gesprekken die wij van hen opvingen waren van het niveau Beverly Hills 90210, de ene na de andere ‘vriendin’ werd besproken en ook de bijkomende verdovende middelen, ongewenste zwangerschappen, weggehaalde baby’s en zelfmoorden van de broer van die en die.

Amerikanen praten hard en gebruiken heel vaak het woordje ‘like’. Het komt soms vier tot vijf keer voor in een zin. ‘Like’ betekent zoiets als ‘een voorliefde voor iets hebben’, maar wordt hier meestal gebruikt als ‘ongeveer’ of als een argument in een zin. Mensen, zoek het woord anders even op in een Engels woordenboek, het is best moeilijk uit te leggen wat het nu betekent, vooral omdat ze het hier voor dertig verschillende redenen gebruiken. Ik weet wel dat als je er op gaat letten, je er heel kriegelig van wordt. De busreis was prima, alleen die airco die echt op 10 stond was super vervelend. Ik zat precies onder zo’n rooster en het viel Paul op dat de rechterkant van mijn gezicht zwart begon te worden van de kou en begon af te sterven. Vreselijk om in zo’n blazende straal te zitten, het leek wel een martelwerktuig uit de middeleeuwen, waarbij ze je vastbinden en iedere minuut een druppel ijswater op je voorhoofd laten druppelen.

Na een reis van vijf uur kwamen we aan in Manhattan en gingen we op zoek naar ons hotel, deze stond in Chinatown en we moesten een stukje met de metro. Mensen, jullie willen niet weten welke fijne, doordringende en warme urinelucht ons te gemoed kwam toen wij de metro uitstapten en naar de uitgang liepen. De lucht was afkomstig van verschillende ‘verse’ viskramen die om de metro ingang geplaatst waren. Het was ook enorm druk en het weer was warm en zonnig. Het was een wirwar van voornamelijk Chinese mensen (goh!) en veel soorten vis die angstig vanuit bakken ijs ons aanstaarden. Nogmaals, die lucht was niet te harden! Ook het uitbundige rochelen en hoesten en proesten van deze mensen was niet om aan te horen (en te zien). Voor mij zou een vakantie naar een Aziatisch land een echte nachtmerrie zijn. Ik ben misschien erg onwetend, en ik probeer niet te generaliseren, maar het nodigt mij vooral niet uit om eens gezellig een maand naar China of Japan te gaan. Je moest ook veel verkopers van je afslaan, die de lelijkste sieraden, horloges, tassen en ander prullaria aanboden. Wat een zooi! Ook de gebitten van deze mensen deden mij denken aan kerkhoven met hier en daar zwarte grafzerken.

Goed, om nu dit verhaal niet te gaan vergallen waren er ook zeker positieve dingen, zoals het hotel wat maar op een paar meter afstand van de metro lag. Gelukkig buiten bereik van vismarkten, dus wees niet bang. Het was een prima kamer en Paul en ik hebben daar goed kunnen slapen. Het idee alleen al om in New York te zijn voelt goed. New York is een geweldige stad en ik vond het super om daar voor de tweede keer te mogen zijn. Ik miste Jeroen dit afgelopen weekend enorm, het was raar om zoiets leuks te doen zonder hem. Ik vind het super dat hij me dit alles gunt. Ik ben ook blij dat we veel Skype contact hebben, dat medium is een super uitvinding. Nog een paar dagen en dan komt hij en gaan we samen door New England reizen. Jippie!

Meer verhalen over New York in mijn volgende blog.